Column The Black Marble Selection
Zo vaak dat ik jaren geleden in de ochtend uit het raam keek en vloekte omdat het regende, heb ik daar nu niet zoveel last meer van. Nee, nu zet ik gewoon een plaat op en laat me inspireren door bijvoorbeeld het nummer ‘’Filthy Rich’’ van The Outsiders. Maar ooit was het anders. Met regen kun je niet de straat op om te gaan skateboarden en dan zijn er nog maar een paar opties, skatevideo’s kijken is er daar een van. Je belt een skateboardbroeder op om vervolgens de hele dag videobanden te bekijken waarop alle Amerikaanse skateboardhelden, onder de zon van Californië, wel lekker aan het skaten zijn.
Vaak werden de skateboarders in de video niet alleen beoordeeld op wat ze allemaal kunnen op een plankje, maar wat misschien nog wel belangrijker was, op welke muziek ze dat deden. In de beginjaren van het skateboarden knalde vaak Dinosaur JR of andere harde Punk uit de speakers om vervolgens, opgepompt door de adrenaline, met dezelfde gitaar rifs in je hoofd elke trap en stoeprand aan gort te skaten. In die muziek zit veel inspiratie van de oude garage en beat bandjes uit de vroege jaren zestig, uiteindelijk deden ook die bands hun intrede in de skateboard video’s en scene. Ik kan me nog herinneren dat er voor de eerste keer een Nederlandse formatie voorbij kwam in een Amerikaanse Skateboardvideo. Dat was Shocking Blue met het nummer Send Me A Postcard en later ook Q’65 met de hit The Life I Live.
Uiteindelijk zijn wij zelf ook skateboardvideo’s gaan maken en konden we zelf kiezen welke muziek daarbij gebruikt moest worden. Zo hebben we onder andere The 13th Floor Elevators en The Chocolate Watchband ontdekt. Hun geluid leende zich perfect voor de warme sfeer die wij wilden creëren in onze video’s. Langzaam begonnen we met het verzamelen van die muziek op vinyl en kwamen we erachter dat het genre niet gemakkelijk verkrijgbaar is, althans als je de officiële persing uit de 60’s wilt. Alle tweedehands vinyl zaken gingen we af, maar zelden met succes. De uitdaging werd daardoor steeds groter en interessanter.
We zijn vaak te vinden bij ons lokale platenzaakje Sounds Records, wat binnenkort een enorme zaak genaamd Diggers Recordstore wordt, aan de Korvelseweg te Tilburg. Maar voor nu gaan we nog steeds, onder het genot van een pilsje, de discussie aan met eigenaar Jaap de Groot over wat wel en wat niet in het leven. Na wat drank geeft onze favoriete kastelein/eigenaar van de platenzaak veel te veel korting en gaan wij tevreden met onze nieuwe aanwinsten terug naar huis. Zo heb ik mezelf er inmiddels ook al vaak genoeg op betrapt dat ik, in mijn dronken toestand en enthousiasme, vier keer met de zelfde plaat naar huis te gaan, Bedankt Jaap!
Nu kun je wel zeggen dat onze inspiratie om muziek te gaan maken voor het grootste deel uit het skateboarden komt. Maar wat ons, jongens die nog nooit een instrument hadden aangeraakt, echt heeft aangezet de verloren sound uit de jaren zestig te gaan spelen, is toch wel omdat de hedendaagse bands het niet ten gehore brengen. Wat je vaak ziet is dat veel bands de sound van eind jaren zestig en de jaren zeventig verwerken in hun muziek, maar waar is toch die rauwe harde ongeschoolde sound gebleven uit vier- en vijfenzestig? Dan maar zelf proberen toch?
