Lang leve de jeugdigheid! - The Black Cult

Ik ben met mijn muziek altijd op zoek naar een mijlpaal. Iets bereiken waar je met heel je hart bij kan zeggen dat je er trots op bent. De eerste ‘echte’ mijlpaal was voor mij op 29 januari 2016. Ik kan zeggen dat ik op mijn 21e een album heb uitgebracht via het medium waar ik het meest bij voel. Vinyl.

Ik zie mij nog op mijn 10e voor het eerst een platenzaak inlopen. Op zoek naar een cd’tje van ene ‘The Stooges’. Ik had ‘I Wanna Be Your Dog’ gehoord in een skateboardfilm, (Flip, Sorry voor de liefhebber) en was direct verslaafd. Ik heb een kwartier voor de platenzaak gestaan om moed te verzamelen. Na binnen een tijdje ongemakkelijk naar wat blijkbaar LP’s waren te hebben gekeken kwam de eigenaar van de platenzaak mij vragen wat ik zocht. ‘Ken jij The Stooges’ vroeg ik? Na lang rotzooien kwam hij met een wel erg grote cd terug. Het debuut van The Stooges op vinyl in 2005, voordat iedereen alles ging herdrukken, ONBETAALBAAR!! Zo liep ik dus na mijn eerste bezoek van een platenzaak, met lege handen naar huis…
Maar die grote zwarte ‘cd’s’ hadden mijn interesse al gewekt. Ik heb uren lopen kijken naar de platen van mijn vader op zolder. Die rare zwarte schijven, die vierkante schilderijen spraken mij enorm tot de verbeelding. Later hebben mijn vader en ik zijn oude platenspeler op mijn kamer gezet en kon ik die dingen nog luisteren ook. Ik was verkocht. Vooral ook door het mysterie van vinyl rond die tijd. Al mijn vriendjes hadden een discman, of zo’n mp3 speler van 128 mb. Nee Douwe draaide de platen van zijn vader thuis. Die gekke zwarte schijven.

In recensies over onze eerste plaat lees ik veel over de ‘jeugdigheid’ van The Black Cult. Deze herinnering kwam daarbij boven drijven. Het is raar om iedereen te horen praten over dat vinyl helemaal ‘terug’ is, terwijl het voor mensen van mijn generatie nooit echt bestaan heeft. Het was iets mysterieus, iets van een andere tijd. Maar juist daarom ben ik er zo verliefd op. Voor mij blijven het altijd die rare schijfjes. En om je eigen muziek uit dat schijfje te horen is het meest rare, geweldige gevoel dat ik in een tijd heb gevoeld.

Douwe Doorduin- The Black Cult

Over The Black Cult:
Dat Groningen de garagerockhoofdstad van Nederland is, moge duidelijk zijn. Zeker na The Black Cult te hebben gehoord. Deze drie schoffies besloten in 2012 een band op te richten en worden tegenwoordig beschreven als de jongste sterren aan het Groninger fundament van garagetoppers.
In 2014 werd de band opgepikt door Tim Knol die de reeds uitverkochte I Don’t Want It-EP uitbracht op zijn eigen Tender Records. In sneltreinvaart maakte de band in het jaar daarop furore. Zo gaven ze een verpletterendere indruk op Noorderslag en de Zwarte Cross, tourden ze met onder andere The Miseries, speelden ze de Popronde stuk en stonden ze zelfs in de grote zaal van Paradiso. Hun aanstekelijke mix van garage, punk en pop doet verlangen naar meer, als iedere goeie verslaving. Rock ’n roll zoals het moet zijn. Snel, hard en retestrak. Leren jackie aan en gaan!
En nu hebben ze in januari 2016 hun debuutalbum uitgebracht, uiteraard op vinyl!