5 x Favoriet Vinyl van Susanne Alt

Saxofoniste Susanne Alt bracht onlangs haar album Saxify uit, met bijdragen van meer dan dertig gastmuzikanten waaronder een hoop internationale funk-gasten die eerder werkten met James Brown, Earth, Wind & Fire, Tower Of Power, The S.O.S. Band…
Voor Vinyl50 vertelt zij over haar relatie met geluidsdragers.
"Hieronder een aantal van mijn favoriete albums die ik pas vanaf 2007 ging ontdekken (of die pas later verschenen) en mij rechtstreeks inspireerden voor mijn album ‘Saxify’ dat in maart van dit jaar uitkwam.
Ook heb ik een terugkerende rubriek op mijn website; ik probeer elke woensdag een vinylplaat uit mijn verzameling voor te stellen."

Parliament - Funkentelechy vs. The Placebo Syndrome
"Dit meesterwerk uit 1977 heb ik als voorbeeld voor het oevre van George Clinton (tot nu toe) uitgekozen. De nummers zijn rijk geïnstrumenteerd en vol met uitgebreide zangpartijen; je hoort de blazersarrangementen van Fred Wesley en Bernie Worrell, de teksten barsten van verwijzingen en woordspelingen, in feite hoor je soms hele orkesten en koren. P-Funk in topvorm. Bij mij viel het P-Funk-kwartje pas toen ik George Clinton & Parliament Funkadelic een keer live zag met goed geluid. Daarvoor, in een aantal concertzalen met veel galm vond ik het chaotisch overkomen vergeleken met andere bands, maar niets is minder waar. Het is lastig om rijk geïnstrumenteerde muziek mooi uit te versterken, vooral de mix van 4-5 gitaren, blazers, zangers, toetsen die eigenlijk allemaal heel gedifferentieerde parts spelen. Terug naar het album: het laatste nummer van dit album is Flashlight, een nummer dat ik zelf al een aantal keren live met George Clinton mocht spelen."

Dam Funk - Invite The Light
"Dit album is net als eerdere albums van Dam Funk een apart kunstwerk met de voor hem typische synthesizerklanken. In 2015 verschenen, geen dubbel- maar een triple-album! Ik ontdekte Dam Funk door zijn culttrack 'Hood Pass Intact'(2009) die ik naast de instrumentals van Dam Funk’s '7 Days Of Funk' vaak gebruik bij dj-optredens. 'Invite the light' bestaat uit drie schijven mooi wit vinyl en een hoes van gespiegeld karton. De muziek is een greep naar het verleden met de vintage synthesizer klanken en de funkyness die doet denken aan 'Computer Games' van George Clinton. Tegelijkertijd klinkt het futuristisch door het bijna uitsluitende gebruik van synths en stem. Geen blazers, geen band, wel features van Junie Morrison, Q-Tip, Flea, Snoop Dogg en een aantal andere gasten."

D’Angelo And The Vanguard - Black Messiah
"Meer eigentijdse funk kwam een jaar eerder uit, van D’Angelo in 2014. D’Angelo liet zijn liefhebbers zo lang wachten dat het bijna onwaarschijnlijk leek dat er ooit nog een plaat van hem zou verschijnen. Ik had de hoop al opgegeven en was op zich al blij met Voodoo en Brown Sugar en de vele bootlegs van live optredens. Opeens kwam de plaat uit, eerst in vorm van het nummer 'Sugah Daddy' dat plotseling op internet stond. In de lente van 2015 volgde de LP. 'Sugah Daddy' had hij al tijdens zijn tour in 2012 live gespeeld. Roy Hargrove levert op Black Messiah de flugelhorn-sectie die ook al op Voodoo en Roy’s eigen RH-Factor albums mede het geluid bepaald. Ik ben heel benieuwd naar de toekomstige avonturen van deze man met zijn hele eigen klankwereld en ik ben nog steeds fan."

The J.B.’s - Hustle With Speed
"Dit album uit 1975 van de James Brown blazerssectie onder leiding van Fred Wesley van wiens hand ook de blazersarrangementen zijn, is soms bigband-achtig zoals in 'Transmograpfication'. Die mix, funk gemengd met jazz, is precies wat mij als jazzsaxofonist zelf aanspreekt. Fred Wesley is nog steeds op tour over de hele wereld en ook figuurlijk op reis tussen de genres en dat vind ik heel knap. Jazz, funk, uitstapjes naar hiphop, klezmer, zo lang het funky is. Fred Wesley is naast James Brown een van mijn grootste muzikale helden."

Roy Ayers-Wayne Henderson - Prime Time
"Jazzy funk met een hoop waanzinnige blazersarrangementen, de funky trombone van Wayne Henderson en natuurlijk de soulful vibrafoonklanken van Roy Ayers. Deze plaat uit 1978, mijn geboortejaar, hielp mij bij het vinden van de drumsound voor Saxify. Toen ik deze plaat in de platenzaak hoorde moest ik hem meteen kopen en heb hem grijs gedraaid, vooral ook voor de sound. De drums klinken zo lekker. Ik ben dol op doffige drums. Je hoort elke klap maar de drums staan niet in de weg van de blazers of de zang. Dat is vaak een probleem met akoestische drums, je wilt het levendige, maar je wilt niet dat het overheerst. Bij deze plaat viel het kwartje voor mij en wist ik hoe ik drums gemixt wilde hebben. Deze plaat ontdekte ik echt in de platenwinkel en was ik digitaal niet zo snel tegen gekomen denk ik. Dat vind ik het mooie van echte platenzaken, dat je toevallig tegen iets aanloopt."