5X Favoriet Vinyl - Tommy Ebben

Singer-songwriter Tommy Ebben groeide op in het cd-tijdperk en werd volwassen in het mp3-tijdperk. Desalniettemin klopt zijn hart voornamelijk sneller van vinyl. Tommy is een echte liedjesman die de laatste tijd ook steeds meer open staat voor elektronische invloeden, getuige zijn nieuwste album Tommy Ebben en zijn 5 favoriete platen van dit moment.

1. The Rolling Stones - Sticky Fingers (1971)

“Mijn favoriete plaat van mijn favoriete band. Zo simpel is het. Natuurlijk vind ik alle platen van The Rolling Stones in de hoogtijdagen geweldig. Door díe platen is het ook mijn favoriete band geworden, niet door het recentere werk. Op Sticky Fingers raken de nummers stuk voor stuk de bulls-eye. Brown Sugar is voor mij het ultieme rock-‘n-roll-nummer. Wild Horses en Moonlight Mile behoren tot de mooiste ballads van de band. En dan die energie van Bitch en het spookachtige van Sister Morphine. Man, man! Bij het beluisteren van deze plaat denk ik ook aan hoe ik als zeventienjarig jochie, gewapend met een discman, de bus van mijn dorpje naar Nijmegen pakte om daar stiekem een jointje te roken. Daarna lekker door de straten dwalen met Mick Taylors solo in Can’t You Hear Me Knocking in mijn oren.”

2. Bob Dylan - Bringing It All Back Home (1965)

“Bob Dylan is een mijn twee grootste helden. De ander is Keith Richards. Al Dylans platen van 1963 tot en met 1966 vind ik subliem. Maar als ik er slechts één mag kiezen, ga ik voor deze. Niet in de laatste plaats vanwege de rol die deze inneemt in Dylans carrière en de complete muziekgeschiedenis. Het is namelijk de eerste plaat waarop hij ‘elektrisch ging’ en daarmee rockmuziek voor het eerst van een stellaire woordenschat voorzag. To dance beneath the diamond sky with one hand waving free, silhouetted by the sea in Mr. Tambourine Man bijvoorbeeld. De teksten zijn bijna allemaal surrealistisch, maar bevatten nooit te moeilijke woorden en blijven juist heel stoer: On four legged forest clouds the cowboy angel rides (Gates of Eden). Met als apotheose It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding), met daarin een van mijn favoriete lyrics allertijden: He not busy being born is busy dying.”

3. The Beatles - 1967 -1970 (The Blue Album, 1973)

“De enige vinylplaten van the Beatles die wij thuis hadden, waren de twee verzamelaars: ‘de rode en de blauwe’. Die ken ik van binnen en van buiten. Initieel spraken de directe liedjes van de rode plaat (1962 - 1966) me het meest aan. Later begon ik een voorkeur te ontwikkelen voor de blauwe, met het meer uitgesponnen en experimentele werk. Deze plaat brengt me terug naar mijn brugklastijd. Onder mijn klasgenoten was het alleen maar cool om naar happy hardcore te luisteren, maar ik zat op m’n slaapkamer de liedjes van deze platen op de gitaar uit te zoeken.”

4. Bruce Springsteen - Nebraska (1982)

“Door deze plaat viel bij mij het kwartje wat betreft Bruce Springsteen. Daarvoor vond ik hem maar een wat overdreven uitslover, met z’n spierballen. Ik kocht deze plaat voor een paar centen bij een leegverkoop, niet vermoedend dat ik meegesleept zou worden in de werelden die Springsteen met z’n teksten creëert. Nebraska was - zonder de gewoonlijke bombast - de perfecte introductie hiertoe. Na deze plaat nam ik de bombast van zijn andere werk eerst voor lief en daarna ging ik ervan houden.”

5. alt-J - An Awesome Wave (2012)

“Deze plaat liet - samen met Tell Yourself Whatever You Have To van Bart Constant - in 2012 mij het elektronische licht zien. Daarvoor was ik een verstokte traditionalist die elektronica alleen maar mondjesmaat accepteerde op de dansvloer. Door deze twee platen zag ik pas in hoe mooi en gaaf elektronica kunnen samengaan met popmuziek. De belangrijkste reden dat deze plaat dan uiteindelijk in het lijstje is terechtgekomen en niet die van Bart Constant, is dat er daarvan - naar mijn weten - geen vinyl is. Daarnaast waren de liedjes van An Awesome Wave de soundtrack van mijn zomer dat jaar.”