Bob Dylan - Slow Train Coming
Door Harry Prenger
Dat was best schrikken geblazen toen in de zomer van 1979 duidelijk werd dat Bob Dylan zich had bekeerd tot het christelijke geloof. De vrijheidsdenker aan de ketting van een religie? Bij nader inzien viel het reuze mee. Voor de meeste fans maakte het niet zoveel uit, want ondanks Dylans geloofsbelijdenis belandde Slow Train Coming hoog in de albumcharts. En gelijk hadden ze. Bob Dylan verraste weer eens, de kwaliteit was er niet minder om.
De plaat mocht dan wel bol staan van expliciete religieuze verwijzingen, ter compensatie stond er muziek tegenover die, zo blijkt ook na herbeluistering, langer bleef hangen dan de waan van de dag. Dylan was het menens. Binnen ruim een week stonden de nummers op band in de Muscle Shoals Sound Studio, daar in de staat Alabama, in de zuidelijke Bible Belt. Belangrijke rol was er voor Mark Knopfler van Dire Straits. Zijn beste gitaarwerk vertelt telkens een eigen verhaal, dit keer aangemoedigd door gospelkoortjes en de Muscle Shoals Horns. Resultaat? Meer rhythm & blues dan rock; opzwepend en swingend.
Waren teksten en thema's op voorgaand album Street Legal vaag en mysterieus, hier speelt Dylan open kaart. “There's a Man on the cross and He's been crucified”. Of deze: “But there's only one authority, and that's the authority on high”. Dat we het weten. Dylan zelf is in topvorm, zingt meer uitbundig dan prekerig op deze lp die, zoals het hoort, ook iets dubbelzinnigs met zich meedraagt. In sommige songs biecht hij niet de liefde op voor het hogere maar zeer waarschijnlijk ook voor een of misschien wel meerdere dames. Slow Train Coming is van een typische Dylanallure, wat wil zeggen dat je er bij elke draaibeurt iets nieuws in ontdekt. De manier van zingen, het beklemtonen van sommige woorden, duiding van hoes, teksten, ad infinitum. Dit is gewoon een prachtige plaat mensen.
Over het vinyl:
Bob Dylan reissues worden eerst vanuit New York geluidstechnisch opgepoetst door Sony producer Steve Berkowitz. De banden met de geremasterde versie gaan voor de Europese release naar onze eigen Music On Vinyl. Zij sturen hiervan een testpersing naar Berkowitz, waar na goedkeuring de lp mag worden uitgebracht. Ondanks dat de geluidskwaliteit van deze heruitgave nauwelijks verschilt van de oorspronkelijke Amerikaanse persing, valt in het bijzonder de erg mooie, transparante klank op, die meer ruimte lijkt te bieden aan Mark Knopflers subtiele gitaarspel. Ander verschil? In plaats van de binnenhoes bevat de reissue een dubbelzijdige, losse bijlage.
(Columbia/Music On Vinyl)