Manic Street Preachers – The Holy Bible
Door Dennis Dekker
We schrijven eind van de zomer 1994. Na het geweldige debuut (Generation Terrorists) en het iets toegankelijkere, strak gepolijste rockalbum Gold Against The Soul, was ik zeer benieuwd naar het derde album van de band Manic Street Preachers, een band uit Wales die op dat moment enorm dreigde te gaan doorbreken.
Echter, toen The Holy Bible indertijd uitkwam, kon ik er eerst eerlijk gezegd maar weinig mee. Ondanks de enorm positieve reviews. Ondanks het feit dat dit écht hun doorbraak betekende. Ik vond de songstructuren te moeilijk, ik begreep sommige breaks niet, luisterde vrijwel niet naar teksten. Kortom: mijn aandacht voor dit heilige muzikale geschrift was ondermaats.
Totdat het belangrijke bandlid Richard James Edwards (Richey James) slechts 5 maanden na deze release verdween. Om nooit meer terug te komen…
Dát moment namelijk, was de ware start van mijn voorliefde voor deze band. Toen begon ik pas te luisteren naar de sombere zelfdestructieve teksten van James (die hij samen met bassist Nicky Wire schreef) ineens op z’n plek. Die In The Summertime is angstig en schimmig geschreven, Archives Of Pain is bloederig (‘If man makes death, then death makes man’), het anorexianummer ‘4st. 7lb’ oprecht, droevig en eerlijk en het nummer Ifwhiteamericatoldthetruthforonedayit’sworldwouldfallapart bleek ineens ongekend snedig en scherp van toon.
Toen pas viel die rauwe, punky van songs componeren op z’n plek. De productie die nummers soms zelfs industrial liet klinken, was zeker een stuk ongepolijster dan voorganger Gold Against The Soul. Maar gecombineerd met die zwartgallige, immer ter zake doende teksten: ja, ’t kwam ineens binnen.
En dan die cover, verguisd door velen. Toch is deze afbeelding van dit kunstwerk van Jenny Saville (een corpulente vrouw in ondergoed van voren en van beide zijkanten geportretteerd) wat mij betreft oprecht een meerwaarde voor de muziek. Sterker: sinds The Holy Bible is het kunstzinnige artwork van de Manics alleen maar veelzeggender geworden. In mijn cd-boekje van 1994 (indertijd is dit album op vinyl alleen maar zeer gelimiteerd als picture disc uitgekomen) prijkt een foto van een dode Stalin, zie ik de poort van Dachau, een plattegrond van de gaskamers in Bergen-Belsen, de band is gefotografeerd in legerkleding, talloze kruizen van graven tooien de achterkant van het boekje. Confronterend, to say the least. En dat waren de teksten ook. Maar dat kwartje viel bij mij pas toen dat ene bandlid verdween om nimmer meer terug te keren.
Richey James blijft natuurlijk altijd een belangrijke rol houden bij deze band. Voor de nummers van hun album uit 2009 (Journal for Plague Lovers) werden tot dan toe onbekende teksten van Richey James gebruikt. Het bandlid dat nog geen jaar daarvoor officieel doodverklaard werd. Belangwekkend detail? Ook voor de cover van dát album gebruikte de band een schilderij van Jenny Saville.
We schrijven winter 2015. Meer dan twintig jaar later is The Holy Bible opnieuw uitgegeven als enkel vinyl-album. Vorig jaar was er weliswaar al een luxe jubileumbox ‘The Holy Bible 20’ (inclusief vier extra cd’s en een dik boekwerk), maar nu is er dan een officiële heruitgave van het oorspronkelijke album.
Een album waar ik in die ruim twintig jaar echt van ben gaan houden. Voor mij misschien niet echt hun heilige werk (ik vind Everything Must Go, met enkele (tekstuele) bijdrages van James, bijvoorbeeld ook geweldig). Maar toch blijft een feit: mede door The Holy Bible werden ze in mijn ogen en in de ogen van vele fans, de succesvolle band die ze anno 2015 nog steeds zeer terecht zijn. Meer meteen na The Holy Bible werden de Manics ook een trio. Om dit zeer relevante (door Tim Young geremasterde) album in 2015 dus alsnog als gewone plaat uit te geven, is dus meer dan logisch.
Over het vinyl
De plaat is een mooie, dikke 180 grams-variant. Wel een klein kritiekpuntje: ik mis een inlay-vel met alle teksten en informatie. Nu kan ik gemakkelijk teruggrijpen op mijn cd-boekje uit 1994, maar wanneer je voor het eerst met The Holy Bible op vinyl in aanraking komt, moeten die teksten van Richey James er in mijn optiek eigenlijk bijna wel verplicht bij. Smetje op een verder prachtige totaalproduct.
Manic Street Preachers – The Holy Bible (Sony Music)