Patrick Watson - Love Songs For Robots
Door Patrick Lamberts
Dacht men vroeger bij een singer-songwriter vooral aan een troubadour, tegenwoordig komen liedjessmeden in vele soorten en maten. Bob Dylan, Ed Sheeran en Patrick Watson kan je immers nauwelijks met elkaar vergelijken. In dit illustere (en willekeurig gekozen) trio representeert Dylan de traditionele liedjesmaker die genoeg heeft aan gitaar, stem en doordringende teksten. Sheeran valt onder de categorie ‘popidolen’, die het vooral moeten hebben van catchy melodieën, eventueel aangevuld met een meeklapbare beat. Watson behoort tot de songwriters die het vooral van filmische sferen moeten hebben en betoverende werelden kunnen creëren die wij gemiddelde Aardlingen nog niet eens durven dromen (denk hierbij ook aan artiesten zoals Jónsi van Sigur Rós en Björk).
Love Songs For Robots voelt als een mysterieuze plek die maar weinig songwriters weten te schetsen. Het is een wereld met vele donkere hoeken, maar net genoeg lichtpuntjes om je naar de diepste spelonken te lokken. Sterker nog: je wilt steeds maar terugkomen om meer details van die donkere hoeken te ontdekken om je zo de wereld eigen te maken. Watson gebruikt piano, strijkers en gitaren als penselen om tot een schilderachtig geluidspalet te komen. Zijn gelaagde vocalen geven het geheel een extra dromerig timbre mee.
Nummers als Love Songs For Robots en In Circles nemen je mee in een onwaarschijnlijke symbiose van melancholie en extase. De muziek trekt voorbij als een filmhuisfilm met diepgang, maar zonder onnodige scenes of onverklaarbare ambiguïteiten. Met andere woorden: het totaalbeeld klopt. De plaat heeft ook zo zijn slaperige mid-tempo-momenten en wordt op den duur een tikje zwaarmoedig. Net zoals Michael Prins al over Grace van Jeff Buckley in zijn 5X Favoriet Vinyl zei, is Love Songs For A Robot een plaat die je het beste gedoseerd kunt beluisteren. Maar als je het doet, dan wel het liefst met je volle aandacht.
Het concept achter dit album is al even ambitieus en diepgravend als de muziek zelf. Naar eigen zeggen ging Watson steeds mechaniser denken. Hij ontdekte dat zijn emotionele reacties zelfs op een mechanise wijze tot stand kwamen. Een bijna robotachtige manier van handelen dus. Dit heeft Watson ertoe geleid om een album te maken dat draait om nieuwsgierigheid en inspiratie, twee eigenschappen waarvan hij denkt dat ze niet in een computer te programmeren zijn. Het album is dan ook het beste als ‘menselijk muzikaal’ te omschrijven. Geschikter om thuis op vinyl af te spelen dan in de auto onderweg naar huis. Daar komen songwriters als Ed Sheeran weer beter tot hun recht.
Over het vinyl:
Format: gatefold, 180 gr
Extra’s: 7”-single (45 toeren) met de liedjes Strangers en Grace, teksten op de binnenhoes, downloadcode voor een digitale versie van de plaat
Uitgavedatum: 11-05-2015 (Secret City Records/Domino Recording)
