Bootleg - Wim Plug (Kraak&Smaak;)
Voor muziekliefhebbers die opgegroeid zijn met vinyl zal het fenomeen bootleg waarschijnlijk wel bekend in de oren klinken. Zo heb ik zelf nog ergens hóógst illegale Simple Minds en Nirvana live platen in de kast staan. Eh.. ahum. Later, in de jaren 90, met de opkomst van dance en hiphop zette zich dat eigenlijk gewoon voort: beide genres werden op vinyl grijsgedraaid door DJs, maar de fijnste titels waren natuurlijk vaak ook de obscuurste, en alles ging via de import natuurlijk. Kortom, je moest er snel bij zijn, en piste je naast de pot dan deed je dat ook echt in een tijd zonder Discogs en digitale downloads. Of er waren onbekenden die het lot een handje hielpen, waardoor je zomaar toch nog die ene heel moeilijk te vinden 12” in handen kreeg. Met dien verstande dat die hiphop bootlegs vaak wel weer vreselijk slecht klonken, veel te zacht bijvoorbeeld. Maar ja, je moest toch wat…
Afijn, toen we begonnen met Kraak & Smaak in 2003, was het niet meer dan logisch dat je releases nog steeds op vinyl uitkwamen – op dat moment was de 12” nog steeds hét standaardmedium voor de dj. En enkele EPs en remixes verder werden we voor de eerste (en de laatste keer) ook zomaar geconfronteerd met het hierboven beschreven fenomeen: we waren gebootlegged! Iemand had de tijd, energie en de financiële inspanning genomen om van nota bene ons een plaat te persen en uit te brengen – illegaal, haha! Het ging om twee remixen van ons, eentje voor Mark Rae op de A kant en de ander voor Electric Mistress, van Jamiroquai, op de B kant. Alles nét even anders gespeld op het label om niet op te vallen, maar voor de goede verstaander – lees dj – in ieder geval uitnodigend genoeg om ‘m te checken. Geen idee hoe veel er toentertijd geperst zijn, en of er iets aan verdiend is. Waar hij vandaan kwam. En waar ze allemaal terecht zijn gekomen. Maar we waren niet boos, maar juist trots. Hoe cool is dat? Meer waardering kun je als artiest toch eigenlijk niet krijgen?
Inmiddels zijn we in 2016 aan ons vijfde album toe, en is vinyl na een behoorlijke verdomhoek periode al weer even helemaal terug van weggeweest. Wijzelf zijn er eigenlijk nooit van afgestapt, en dus is ook dit album, Juicy Fruit, gewoon weer uitgebracht op twee dikke zwarte draaitafelplakken. Maar we hebben wel een beetje heimwee naar die ene keer. Kan iemand niet…?