Glossy Jesus - column door Maarten
Het is de zomer van 1987 als ik bij mijn ouders thuis op de grond zit in de woonkamer. Ik ben tweeënhalf, er zit een kroon van isolatiemateriaal op mijn hoofd en een stuk of 30 Lp’s liggen verspreid om mij heen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het me herinner als de dag van gisteren, maar de foto die mijn moeder van het tafereel maakte, laat zien dat met name Paul Simons Greatest Hits, The Green Fields Of France van The Fureys en Davey Arthur en vrijwel het gehele oeuvre van John Denver mijn bijzondere aandacht genoten.
En dan waren er nog de verzamel-lp’s met de gevleugelde titel Romantische Popsongs; drie dubbelaars met elk een andere kleur hoes, te bestellen via het nummer uit de televisiereclame. Een voorwoord van Willem Duys en een keur aan nèt toelaatbare artiesten uit de tweede helft van de jaren ’70 erop: Chris Rea in z’n goeie tijd, Bread, Gilbert O’Sullivan, Harry Nilsson; ik maakte er een sport van om de combinatie van het fotootje, de naam en het liedje op de plaat uit mijn hoofd te kennen.
Van deze eigenschap zou ik jaren later als verkoper bij Velvet Music Leiden nog flink wat vruchten plukken, maar het is vooral mijn eerste herinnering aan één van mijn grootste obsessies: vinyl.
De tijd dat ik opgroeide en mijn latere vrienden en bandmaats leerde kennen, kenmerkte zich helaas door een vinylschaarste van prehistorische orde. Hitzone en Yabba Dabba Dance kon je krijgen, en het andere geslacht liep warm voor Boyzone en S Club 7.
Magisch was het dan ook toen we in De Grote Stad (Leiden, Delft, Amsterdam) winkels ontdekten waar het zwarte goud zowaar nog verkrijgbaar was, ja zelfs nieuwe titels bestonden weer op plaat! Rennen deden we, om het hardst, van het Centraal Station naar de winkel in de binnenstad, om daar zonder enige genade ons zuur-, bij snackbars en groenteverpakkingsbedrijven verdiende geld hijgend op de toonbank te smijten. Wie er het eerst was, had immers de beste plaatjes, en wie de beste plaatjes had, was nu eenmaal koning. Na de gedane zaken werd er dan neergezegen op een terrasje. Pils op tafel, platen uit het cellofaan, zwijgen en bewonderen.
Het werken bij een platenzaak en het feit dat ons eigen nieuwe album The Hunt volgende week ook op Lp uitkomt, heeft die magie inmiddels wat gerelativeerd, maar de liefde voor vinyl is en blijft een oerliefde, intrinsiek onderdeel van mijn persoon.
Ik word me er weer heel even van bewust als ik, in het prille voorjaar van 2015, intens gelukkig thuis op de grond zit in de woonkamer. Ik ben bijna 30, mijn vriendin had andere afspraken en een stuk of 30 Lp’s liggen verspreid om mij heen.
Maarten van den Hoonaard, Glossy Jesus
MAAK KANS op een gesigneerde LP 'The Hunt'! Laat in de post op onze Facebookpagina van Vinyl50 (en like ons ook meteen even) over deze artiestencolumn je reactie achter; waarom zou jij graag kans maken op deze LP?
