Hans Vandenburg verslaat zichzelf
En dan wil je nog een keer een album maken. Solo. Op vinyl. Groen. Dat komt goed uit, vinyl is weer hot en je hebt een tuin. En groen is het nieuwe zwart. Dus als het moet zeg je lachend dat je meelift op de huidige vinyl trend. Tenslotte heb je al krasjes zat op je ego. En een gaatje in je hoofd. Je verklaart vervolgens doodleuk dat alle artiesten die er heden ten dage toe doen op vinyl uitkomen. En laat jij er nou net nog ontzettend toe doen! Je wilt de eerste ouwe lul zijn die een album maakt dat klinkt als een lentefris debuut van een 17 jarige rebelse knul met cool haar en de geschiedenisboeken in zal gaan als een standaardwerk en steun in de zere rug voor vooral ouder wordende en uiteraard stelselmatig expres doodgezwegen ex- popidolen die het nog een keer willen proberen. Jouw lijfspreuk 'BovenMatig, OnderGewaardeerd' is grafschrifthit nr. 1 af! Lees snel verder…
Ik zie het al voor me. Uitgebluste collega's leggen ‘Dig It Yourself’ op de draaitafel en denken 'het kan dus blijkbaar tóch nog!' en luisteren vervolgens puur als therapie het album elke dag. Dat scheelt een hoop pillen en therapeuten! Om zich daarna nóg blijer te voelen branden ze in hun computer (hébben ze, kúnnen ze!) het gratis als downloadcode bijgeleverde kinderalbum 'OK iPad' en schuiven 'm in de gleuf van hun nog altijd hongerige CD speler. Even dromen ze weg, hier zullen de kleinkinderen blij mee zijn! Trouwens, CD, dat zou het toen toch helemaal worden? Nullen en enen. Perfect geluid. Ze kwijlen een beetje in hun grijze baard, likken de restjes shoarma saus van de vorige avond er uit en beseffen zich met een lichte rilling van opwinding dat ze notabene ook nog ‘s op een kist vol oude cassettebandjes zitten. Verzamelbandjes die ze ooit zelf met veel moeite samenstelden toen ze nog hedendaags popartiest waren. Uren zaten ze voor de radio te wachten tot ze eindelijk een complete opname van bijvoorbeeld 'Strange Brew' van The Cream hadden waar de discjockey nou 's níet in intro of outro doorheen lulde. Toen ook al een probleem. Daarna wachten op weer een steengoed nummer en precies op tijd de opnameknop van hun Phillips Aristona radiocassetterecorder indrukken. En zo verder. Daarna ging het nog nagloeiende bandje mee de bandbus in en verbaasden de andere bandleden zich over zoveel toffe muziek die jij weer ontdekt had en de techniek die toch maar mooi voor niets stond! Tussendoor riep je na bijna elke wereldsong dat de band volgens jou die kant op moest. Wat de chauffeur, vaak de bassist, vervolgens opvatte als een richtingaanwijzing en even later volkomen de weg kwijt was. Kan natuurlijk ook door die joint gekomen zijn.
Sodeju, waar is die goeie ouwe tijd gebleven? Langzaam komen mijn uitgerangeerde collega's weer bij hun positieven, denken heel even aan een tia of iets anders engs (liesbreuk, dikke enkels, impotentie), maar gelukkig komt 'Da Da Da' gewoon helemaal audiofiel verantwoord uit de speakers. Per dag minstens één keer aan de Dood denken heeft zo z’n voordelen. Hij in de war, jij kan weer ff vooruit. Wat een leipe shit maakt die Vandenburg eigenlijk! Vooral dat ‘Paard Zonder Naam’ springt eruit…
Afijn, ze gaan het zeker óók proberen. En minstens evenaren, dat succes van ‘Dig It Yourself’ en baas Vandenburg. Die heeft weer volle zalen, groupies, consumptiebonnen, drugs... Zijn sky is weer the limit.
