Passie voor vinyl - Anouk Rijnders van Record Industry

Heel lang heb ik gedacht dat ik geen passie had. Niet ‘iets’ waar ik voor ga, waarvan ik blij word als ik erover praat, waar je me dag en nacht voor wakker kan maken, waarmee ik andere mensen aansteek in mijn enthousiasme. Maar pas geleden ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik wel een passie heb, het was een enorme openbaring aangezien het al van jongs af aan een rol speelt in mijn leven en ik er ook nu nog dagelijks mee te maken heb. Ik heb het echter steeds als iets vanzelfsprekends beschouwd, het was er gewoon. Maar nu ik het heb (h)erkend word ik er nog blijer van: ik heb een passie voor vinyl. Maar het gekke is, ik ben geen verzamelaar. Gek zou ik worden van de drang om vinyl te moeten scoren, nog even los van het feit dat er thuis helemaal geen ruimte is voor al dat vinyl. Als ik op de grote Platenbeurs in Utrecht loop dan duizelt het me, teveel keuze, teveel mensen aan de kraampjes. In een platenzaak kom ik ook zelden. Als ik er kom, koop ik wel een stapel nieuwe platen, maar dat is misschien drie keer per jaar. En dan koop ik af en toe wat online, maar ook dat mag geen naam hebben. De passie zit ‘m in de fascinatie voor vinyl in al zijn facetten. Voor het artwork, de muziek, de muzikanten, de labels, de verzamelaars, de mensen die het kopen, de winkeliers en last but not least, het productieproces en de techniek. Het blijft toch een magisch gegeven, trillingen worden door een naaldje afgetast en omgezet in geluid en dat geluid klinkt als muziek in onze oren. Zelfs platen van honderd jaar oud kunnen we met diezelfde techniek nu nog afspelen.

Als kind groeide ik op met vinyl. Mijn platencollectie bestond aanvankelijk vooral uit sprookjesplaten. Mijn vader werkte bij de VNU en richtte de Disney Boekenclub op, waarbij ook singeltjes werden uitgegeven. Dat singeltje zette je op en telkens als er een belletje klonk, moest je de bladzijde van het boekje omdraaien. Ik had een wit platenspelertje met van die boxjes als deksel, en uren lang lag ik gefascineerd door de stem uit die boxjes en naar dat zwarte schijfje te luisteren. Later kocht ik de LP van de eerste boyband waar ik fan van was, Dynasty van Kiss, ik was toen zeven jaar. Ik struinde ook mijn vaders platencollectie af en samen luisterden we uren naar muziek, door omstebeurt een plaat op te zetten en je favoriete nummer van dat album te kiezen. Mijn eigen collectie groeide gestaag met platen van Prince, Duran Duran, Kajagoogoo en vele andere bands uit de jaren tachtig. Een van mijn eerste weekendbaantjes was in een CD winkel in Amsterdam, zo rond 1989 en later bij Concerto op de tweedehandsvinylafdeling.

En nu, al ruim 16 jaar, werk ik bij de mooiste platenperserij ter wereld, Record Industry in Haarlem. Dagelijks heb ik met vinyl in al die fascinerende facetten te maken . We persen voor klanten uit de hele wereld, groot én klein. Het allerleukste is het als een beginnend bandje z’n eerste plaatje komt ophalen, ze op onze expeditie de doos openmaken en een gat in de lucht springen van blijdschap bij het vasthouden van het eerste exemplaar. Als enige vinylperserij in Nederland zijn we inmiddels niet alleen industrieel erfgoed, maar wat mij betreft zelfs ook cultureel erfgoed. Daarom geven we af en toe rondleidingen aan liefhebbers. Met trots leid ik de mensen rond, vertel over het product, het proces en alles wat er bij komt kijken. En de bezoekers vertellen mij weer waarom ze zo van vinyl houden, wat het voor ze betekent en hoe het soms zelfs hun leven bepaalt. Het is eigenlijk door die rondleidingen dat ik me ben gaan realiseren dat vinyl mijn passie is dat ik voor altijd met vinyl en muziek bezig zal blijven.

MAAK KANS OP EEN RONDLEIDING IN PLATENPERSERIJ RECORD INDUSTRY TE HAARLEM! Vinyl50 mag 2x2 rondleidingen weggeven! Deel deze column op facebook, tag ons (@vinyl50nl) daarin en maak kans, of deel onze post hierover en reageer!