5 x Favoriet Vinyl - Yorick van Norden
Yorick van Norden, de Haarlemmer die met The Hype als jongmens z'n weg vond naar het concertpodium heeft begin deze maand zijn langverwachte eerste soloalbum 'Happy Hunting Ground' uitgebracht. Met dit album was hij direct hoogste nieuwe Nederlandse binnenkomer in de Vinyl50 op positie 20. 'Happy Hunting Ground' is gemaakt in samenwerking met Frans Hagenaars in de SSE Noord en is even eclectisch als zijn platenkast. Catchy en doordacht. Wat is zijn 5 x favoriet vinyl uit deze platenkast?
1. Emitt Rhodes - Emitt Rhodes
In 1970 verscheen dit fenomenale debuut van Emitt Rhodes, net als The Beach Boys afkomstig uit Hawthorne, California. Hij maakte in de jaren zestig naam met The Merry-Go-Round en nam z'n eerste soloalbum vervolgens op in de garage van z'n ouders. Hij schreef alle songs zelf, speelde alle instrumenten in, zong alle vocalen en nam alles zelf op; hij was een echte 'one man band'. Waar Paul McCartney en Todd Rundgren grote commerciële successen boekten met deze aanpak, verliep Emitt's carrière tragisch en gooide hij in 1973 na slechts drie albums gedesillusioneerd en depressief de handdoek in de ring. Wat rest zijn drie prachtige albums, waarvan dit het onbetwiste meesterwerk is. "Paul McCartney? A poor man's Emitt Rhodes", schreef een criticus ooit.
2. The Association - Birthday
Eén van de beste en meest onderschatte bands van de jaren zestig is ongetwijfeld The Association. Ze maakten sunshine pop en net als collega's The Beach Boys en The Mamas & The Papas maakten ook zij graag gebruik van de diensten van de legendarische Wrecking Crew. Het door cultheld Curt Boettcher geproduceerde debuutalbum And Then Along Comes The Association is al wonderschoon, maar vierde plaat Birthday is hun beste album.
3. Gene Clark - Roadmaster
Samen met solodebuut "Gene Clark With The Gosdin Brothers" is Roadmaster het sterkste album van de hand van mijn favoriete Byrd Gene Clark. En dat terwijl het nooit bedoeld was een album te zijn! Gene's album White Light was in 1972 benoemd tot album van het jaar door de VPRO en de vraag was dan ook groot naar een opvolger. Zo groot, dat A&M speciaal voor de Nederlandse markt dit album samenstelde. De plaat bestaat uit twee liedjes van de eerste Byrds-reünie uit 1970, een prachtig liedje met The Flying Burrito Brothers en een verzameling ongebruikte songs uit 1972. Het album voelt niet samengeraapt, maar gevarieerd. Heel sterk.
4. Harry Nilsson - Sandman
Harry Nilsson is één van mijn favoriete artiesten. Dit is niet zijn beste album, maar wel het album waarop alle facetten van wat Harry Nilsson tot zo'n genie maakt de revue passeren.
Het is een volstrekt bizar album. Op The Flying Saucer Song schreeuwt Joe Cocker op de achtergrond de longen uit z'n lijf terwijl Harry met z'n stem allerlei dronken typetjes in een café met elkaar laat praten en er uiteindelijk een ruzie ontstaat waarbij ze elkaar te lijf gaan. Op Thursday (Here's Why I Did Not Go To Work Today) croont hij dronken waarom hij die dag niet naar z'n werk is gegaan en in How To Write A Song legt hij uit hoe je een liedje moet schrijven. Toch staan er ook serieus ontroerende ballads op het album als Something True en Will She Miss Me.
5. The Beach Boys - Love You
Het meeste bizarre Beach Boys album uit hun catalogus. Een onconventioneel meesterwerk. Een ongefilterd kijkje in de geest en muze van Brian Wilson anno 1977. Het was de eerste en de laatste keer dan Brian sinds de hoogtijdagen van de band de vrije hand kreeg in de studio. Het levert een ongewoon excentriek, kinderlijk, eerlijk, emotioneel en ontroerend album op vol eigenzinnige liedjes en even zo speciale arrangementen vol met vroege synthesizers. Waar Mike Love de band richting nostalgia leidde was Brian anno 1977 nog altijd een muzikaal pionier. Zijn visionaire experimenten waren echter niet meer zo commercieel als ze midden jaren zestig waren geweest en helaas werd de regie hem na dit album dan ook voor altijd ontnomen door zijn medebandleden.
fotocredits (van Yorick van Norden): Jaap Kroon