5X Favoriet Vinyl - Pablo van de Poel (DeWolff)

24-04-2015

Kleren maken misschien de man, maar je komt ook veel over iemand te weten door zijn of haar muzieksmaak te analyseren. Daarom presenteren we op deze plek elke vrijdag een boeiend persoon die over vijf van zijn of haar favoriete platen vertelt.

Orgelrockband DeWolff laat zich inspireren door bands uit de jaren zeventig en kiest voor een ongepolijste sound. Een live-album kon dan ook niet uitblijven. Op 1 mei verschijnt, in samenwerking met Suburban Records, het rauwe en energieke Live & Outta Sight via het eigen opgezette Electrosaurus Records. Zanger-gitarist Pablo van de Poel, die weleens heeft gehuild tijdens het luisteren naar Deep Purple’s Live In Japan, vertelt over zijn favoriete platen.

1. Leon Russell - Leon Live (1973)

“Ik heb Leon Russell ontdekt via de verzamelplaat Delta Swamp Rock (Soul Jazz Records), een plaat met muziek uit de jaren ‘70-’75 van bands afkomstig uit het zuiden van de Verenigde Staten. Eerst kocht ik zijn debuut, simpelweg Leon Russell genoemd, met onder meer met Ringo Starr op drums en Eric Clapton en George Harrison op gitaar. Later tipte iemand me Leon Live. Toen we in Australië waren met DeWolff heb ik deze driedubbel LP voor slechts 5 dollar gekocht. Echt niet normaal: zoveel energie! Een grote band die twee en een half uur op standje 11 staat te spelen. En de chemie tussen de muziek en het publiek krijg je gewoon mee. Super!”

2. Little Feat - Electrif Lycanthrope (1975)

“Van Little Feat vind ik vooral de eerste twee platen tof. Op de platen erna klinkt de band me iets te gelikt. Electrif Lycanthrope is een bootleg waarop je de band een radioset van zeven nummers hoort spelen. Extreem lo-fi, maar het muzikantschap is ongehoord. Het is een soort progressieve rock met blues en funk en het heeft vette grooves, waar het de meeste progrockbands vaak aan ontbreekt. Progressieve muziek waar je seks op kunt hebben, zeg maar! De dag nadat ik de plaat voor het eerst bij een vriend thuis had gehoord ben ik de plaat in Rotterdam tegen het lijf gelopen. Best bijzonder, omdat het een bootleg is.”

3. Cowboy - 5’ll Getcha Ten (1971)

“Cowboy is voornamelijk bekend vanwege Eric Clapton’s cover van Please Be With Me op 461 Ocean Boulevard, waarop Duane Allman ook meespeelt. Tussen Cowboy en The Allman Brothers was er een close relatie, maar Cowboy heeft het nooit gemaakt. De muziek klinkt prachtig en relaxed, maar als je het uitzoekt merk je pas hoe bizar ingewikkeld alles in elkaar steekt. Muziek die doordringt tot in mijn ziel!”

4. Boz Scaggs - Boz Scaggs (1969)

“Deze plaat heb ik ook via Delta Swamp Rock ontdekt. Hij opent met een vette groove van de ritmesectie van de Muscle Shoals Sound Studio en Duane Allman op sologitaar: een droomcombinatie! Vervolgens zijn de nummers rustig, maar ook prachtig. Het voorlaatste nummer Loan Me A Dime - een cover van de Chicago blueszanger/gitarist Fenton Robinson - duurt twaalf minuten en heeft een gitaarsolo van zo’n zes minuten. Echt kippenvel! Zo oprecht en heftig. Als ik sterf wordt dat nummer op mijn begrafenis gedraaid.”

5. Townes van Zandt - Townes van Zandt (1969)

“Ik weet niet wat het is, want Townes van Zandt heeft niet een geweldige zangstem, maar hij klinkt wel het meest oprecht van alle zangers die ik ken. Luister maar eens naar het nummer Waiting Around To Die. Fare Thee Well, Miss Carrousel is ook een prachtig nummer, een van de weinige nummers van Van Zandt met hele band, verder is Van Zandt voornamelijk solo te horen. Ik denk regelmatig: als iemand de songwritingvaardigheden van Van Zandt weet te combineren met het muzikantschap van Little Feat, dan heb je de allerbeste band ooit!”