David Bowie - 'hours...'
Door Harry Prenger
Feestje in huize Bowie. Eindelijk is 'hours...' op vinyl verkrijgbaar. In 1999 was het album een van de eerste internetdownloads, voorafgaand aan de cd-release. Het label Music On Vinyl maakt al een poosje zwart goud van de blinkende schijfjes, die rond de eeuwwisseling van David Bowie verschenen. Destijds werden ze nogal eens onthaald op onbegrip, of op zijn minst op gemengde reacties. Niet helemaal terecht. Bij zo'n hernieuwde kennismaking per vinyl, blijken met name Earthling en Reality uitstekende albums. 1.Outside uit 1995 behoort zelfs tot de hoogtepunten uit zijn carrière.
Op 'hours...', let u even op de schrijfwijze, verruilt Bowie vernieuwingsdrang voor berusting. Dit is nu eens geen album bedacht rondom een fictief personage of voorzien van conceptuele gedaantewisselingen. What's Really Happening luidt een van de songs. Geschreven door ene Alex Grant. Hij was indertijd de winnaar van een prijsvraag om een David Bowie song te schrijven. Zo'n bijdrage van buitenaf geeft min of meer al aan dat teksten en onderwerpen op deze plaat niet of nauwelijks over Bowie zelf handelen. Volgens eigen zeggen putte hij uit de teleurstellingen die hij in leven en liefde ontwaarde bij veel van zijn generatiegenoten. Om misverstanden te voorkomen, meldde hij vooraf in een interview: “I had to create the situations”. Hoe dan ook schijnt een zekere vorm van reflectie vaker voor te komen bij mensen van middelbare leeftijd. David Bowie was ten tijde van dit album 52. Hier is hij meer mens dan kunstenaar, meer neoclassicist dan kameleon.
Ook de muziek sluit aan bij de bespiegelende Bowie. Poprock die zich gestileerd en bescheiden heel slim dienstbaar opstelt aan de licht omfloerste zangmelodieën. De symboliek ligt intussen voor het oprapen. Het artwork op de hoes barst van de barcodes. Wordt er een nieuwe versie van de zanger gescand en geordend? We zien een oudere Bowie meer dood dan levend in de armen van zijn jongere uitvoering. Langharig, gekleed in engelachtig glamjack. Het beeld doet natuurlijk denken aan de beroemde piëta van Jezus Christus in de schoot van Maria. Achterop de hoes een zwarte slang, dreigend opgerold vlakbij drie Bowies in verschillende poses. Wil de echte David Bowie opstaan?
Maar eerst herkennen we de hints naar het verleden in tekstflarden en songtitels. Woorden als “suspicious minds” vallen (nummer van Elvis Presley), de songtitel Something In The Air was een gelijknamige hit in 1969 van Thunderclap Newman, er wordt gerefereerd aan de Rolling Stoneshit Time Is On My Side (in Survive, waarin ook sprake is van “beatle boys”). Zo krijgt 'hours...' met zijn subtiel vermengen van heden en verleden, van ogenschijnlijke gelatenheid die op meerdere niveau's weerkaatst, een geheel eigen charme en karakteristiek.
Hierna volgden albums met titels als Heathen en Reality, waarna de 'thin white duke' de relatieve anonimiteit verkoos. Artistiek herrijzen deed hij pas weer in 2013 met het magistrale The Next Day. Op zijn 66ste! Er is dus nog hoop voor vijftigplussers.
'hours...' gaat vergezeld van een boekje met twintig pagina's foto's en teksten. In de glossy hoes bevindt zich een lp van 180 gram waarop stem en muziek mooi in balans klinken. Een aantal is geperst in een kleurtje, blauw of groen naar keuze, als je niet te lang wacht tenminste. Een feestje dus, nu ook voor vinylliefhebbers onder de Bowiefans.