Ghost - Meliora

Door Patrick Lamberts

Er wordt wat lacherig gedaan over de Zweedse band Ghost. Zeker door mensen die weinig met zware metalen ophebben. Die zien vijf gemaskerde Nameless Ghouls (de instrumentalisten) en zanger Papa Emeritus III, een satanische priester in een zwart gewaad en een mijter op zijn (geschminkte) schedel. Dan is het gemakkelijk afserveren met opmerkingen als ‘clownsact: de muziek zal dan wel niet goed zijn’. Maar qua make-upbehoeften en verkleedpartijtjes verschilt Ghost echt niet zo veel van pak ‘m beet Alice Cooper, ABBA of Marilyn Manson. De band maakt het al helemaal niet zo bont als de pracht en praal van KISS, Katy Perry of Lady Gaga.

Bij de liefhebbers van Ghost gaat het ook niet om die opsmuk. Die draagt voor de één misschien iets bij aan de sfeer van de overdreven satanistisch getinte muziek, een ander vindt de uitstraling simpelweg... geestig. Maar een artiest/band kan zich uitdossen zoals hij wil: als de muziek niet werkt, trek je geen publiek. En Ghost heeft niets voor niets een publiek. Een publiek dat met de komst van het derde studioalbum Meliora alleen maar groter wordt. Want op het gebied van de zware metalen is dit tot nu toe (september 2015) een van de beste platen van het jaar.

De term ‘heavy metal’ wordt vaak voor Ghost gebruikt, maar is eigenlijk wat misleidend. Er zijn namelijk zelden heavy metalbands die zo flirten met popelementen, tegelijkertijd een doomy inslag hebben en progressieve elementen omarmen. Belangrijke elementen binnen deze band zijn: catchy, meezingbare zanglijnen, groovende gitaarriffs, en korte, harmonieuze solo’s. Ook aan koren en kerkorgels geen tekort, al doet het algehele sfeertje eerder aan een kerkertafereel denken dan aan een kloosterbezoek.

Het vinyl van Meliora is spierwit en zit in een slipcase met fantastisch artwork. Laat dat maar aan deze band over: ook singles worden voorzien van kunstwerkjes die op oude filmposters zijn gebaseerd. Bij deze lp zit een 16-pagina tellend boekje met fraaie tekeningen en een mooie bandfoto waarop de anonieme snoetjes van dit gezelschap goed te aanschouwen zijn. Op de binnenhoes staat eveneens een sfeervolle groepsfoto op de ene zijde en songteksten op de andere.

Kanten A en B bevatten elke vijf nummers, de ene met nog aanstekelijker d(r)euntjes dan de andere, zoals Cirice met zijn oorwurmmelodie ‘Can you hear the rumble?’. From The Pinnacle To The Pit, Mummy Dust en Absolution met meezingrefrein zijn echte headbangers. Met He Is zou Ghost een worp kunnen doen naar het eerste Heavy Metal Songfestival, misschien een tikkie zoet, maar ook verdomd goed, en die conclusie kan je over de hele plaat trekken.

Over het vinyl:
Format: 1LP, slipcase, 120 gr.
Extra: spierwit vinyl, 16-pagina tellend boekje, binnenhoes met songteksten
Uitgavedatum: 21-08-2015 (Loma Vista Recordings/Spinefarm Records/Caroline Benelux)