Robbing Banks – This & That
Door Dennis Dekker
De man heet Robin van Saaze, zijn band Robbing Banks. Of nou ja, band…. Hij musiceert in z’n eentje. Speelt drums en gitaar tegelijkertijd. En zingt dan ook nog eens een erg verdienstelijk mopje. One-man-band, zo heet dat.
Zo’n twee jaar geleden verruilde Van Saaze het bandleven (Drive Like Maria, Taxi To The Ocean) voor een solocarrière. Letterlijk. Hij bracht via z’n eigen label het debuut Got Love Need Money uit. Die elf nummers bleken voor hem een muzikale aardverschuiving teweeg te brengen. Want sindsdien is het snel gegaan met Robbing Banks. Zijn energieke, korte puntige songs blijken steevast sticky als secondelijm. Daarbij zijn z’n optredens meer dan vermakelijk om naar te kijken.
Hoe dat komt? De puurheid, de eerlijkheid, de recht toe recht aan-visie. En er is goed nieuws: Robbing Banks maakt ook op deze tweede plaat This & That wederom een fijne bak roestige garagerock van het meest pure soort. Rauwe liedjes van nog geen twee minuten. Live en puur: stripped to the bone.
Okay, her en der zijn er een extra gitaartje, een zanglaagje of wat hand claps toegevoegd, dus helemaal live opgenomen is het niet, maar dat zij hem vergeven. Deze jongen heeft maar twee armen, twee benen en één stem, toch? En wat hij hier muzikaal tegelijkertijd allemaal mee kan, grenst al aan een bezeten inktvisachtige manier van rock-’n-roll maken, dus daar verdient hij alvast alle credits mee.
De conclusie kan na een paar minuten dus ook al voorzichtig getrokken worden: Robbing Banks flikt het weer. Deze tweede plaat (hij ramt er tien songs in 22 minuten doorheen) blijft van ‘a tot z’ veelzeggend. Of het nu een rustig nummer als Lilyfield is, of een gegarandeerde kraker zoals Do The Hand Shake: dit is 100 procent puur muziek maken in je eentje.
Ja, de stem galmt en giert als een v-snaar, muzikaal rammelt het als een ouwe pick up-truck en af en toe verloopt het tempo wat. Maar hey, what de fuck: waarom zou je in vredesnaam rond willen rijden in een geruisloze roestvrije Transit of Transporter, als je ook kunt gaan voor pure, intense beleving zonder extra features zoals cruise control of elektrisch bedienbare ramen? Je wilt enkel van a naar b komen, toch? En toegegeven: dan is Robbing Banks wel een héél te gekke muzikale reis.
Over het vinyl:
Nee, 10 inch is niet klein genoeg om te draaien in je pick up-truck. Sterker nog, daar zit natuurlijk niet eens een cassettespeler in. Om dat vinyl dus perfect af te kunnen spelen, zal je tussen die ritjes af en toe thuis moeten zijn. Leuk om daar te vernemen dat die plaat van Robbing Banks inderdaad niet het gewone formaat (12 inch) heeft, maar juist zeer brutaal een kleiner formaat (10 inch) blijkt te zijn. Tja, da’s natuurlijk ook ruim afdoende om alle liedjes op te zetten. Daarom een afsluitend vraagje aan de maker zelf: wellicht een idee om album drie van Robbing Banks gewoon uit te brengen als 12 inch? Zodat er minimaal ongeveer 27 nummers op passen? Alvast bedankt…
Robbing Banks – This & That (Goomah Music)