Scissor Sisters – Night Work
Door Stefan Sjoers
Inmiddels staat de Amerikaanse disco-act Scissor Sisters alweer een jaar of drie op pauze. Reden genoeg voor Music On Vinyl om eens terug te kijken op de band, met luxe vinyluitgaven van alle albums. Vinyl50 pikt de meest onbekende eruit: het in 2010 verschenen Night Work.
Toen Night Work verscheen, had Scissor Sisters al een indrukwekkende carrière achter de rug. In 2004 liet het gezelschap meteen goed van zich horen met een discocover van Comfortably Numb (Pink Floyd-fans waren furieus; David Gilmour en Nick Mason vonden het geweldig) en in 2006 volgde een wereldwijde megahit met het mede door Elton John geschreven I Don't Feel Like Dancin'.
In de aanloop naar het derde album besloot de band halverwege om al het materiaal dat tot dan toe was geschreven weg te gooien en met een schone lei te beginnen. Dat bleek een goede zet. Want toen Scissor Sisters Night Work eenmaal af had, bleek dat er meer weg was gegooid dan alleen songmateriaal: ook de krampachtigheid die op de vorige platen soms aanwezig was, was verdwenen. Night Work is van begin tot eind uptempo, dansbaar en vooral enorm fout. Nu was enige vorm van camp bij de Scissor Sisters natuurlijk nooit ver weg (en dan drukken we ons zacht uit), maar Night Work is vooral ook heel rechttoe-rechtaan. En juist dat maakt het tot de beste plaat die de band ooit maakte.
Dat de krampachtigheid volledig verdwenen was en er simpelweg een album vol plezier en foutheid werd gemaakt, blijkt alleen al wanneer je de hoes bekijkt: een afbeelding van een strak gespannen achterwerk, in 1983 gemaakt door de controversiële fotograaf Robert Mapplethorpe. Qua sound bewoog de band wat weg van de glam-invloeden uit de jaren ’70, om plaats te maken voor een meer clubgeoriënteerd geluid dat bij vlagen deed denken aan Giorgio Moroder en in het geweldige Something Like This zelfs Kraftwerk citeerde. Een belangrijke verantwoordelijke voor de sound van Night Work is ongetwijfeld Stuart Price, die het album samen met de band produceerde. Price was destijds vooral bekend als de man achter Hung Up (Madonna) en Human (The Killers).
Aan de bijbehorende tour in 2010 beleef ik overigens minder goede herinneringen dan aan het album. Het had zo mooi kunnen zijn: Scissor Sisters in Paradiso in plaats van de toch veel massalere Heineken Music Hall waar de band in 2007 optrad. Blijkbaar was men echter vergeten om de geluidsman in te lichten over deze kleinere locatie, want zelden heb ik zo’n ongenuanceerde en onnodig harde bak geluid over me uitgestort gekregen. I Don’t Feel Like Dancing; nee, aan dansen heb je inderdaad geen zin als je op het punt staat een aanzienlijk percentage van je gehoorcapaciteit te verliezen...
Over het vinyl:
180-grams vinyl in gatefold. De eerste 1000 exemplaren zijn genummerd en verschijnen op blauw vinyl. De binnenkant van de gatefold bevat bandfoto's en er is een 4 pagina's tellend boekje bijgevoegd.