GINGERPIG: MET HET OOG OP VINYL
Door Patrick Lamberts
Het materiaal op het nieuwe Gingerpig-album, Ghost On The Highway, is geïnspireerd door de beste gitaarriffs uit de jaren zeventig. Frontman en hofleverancier Boudewijn Bonebakker schreef de muziek met een vinyluitgave in zijn achterhoofd, want Bonebakker speelt niet alleen muziek alsof hij in de seventies leeft, hij luistert er ook op klassieke wijze naar.
“Ik ben met vinyl opgegroeid”, aldus Bonebakker, die ondanks een opkomend griepje bevlogen vertelt. “Ik kreeg een rijksdaalder of vijf gulden per week en van die eerste gespaarde zakcenten kocht ik vinyl. Mijn eerste plaat was Whatever You Want van Status Quo. Niet per se iets om heel trots op te zijn. Daarna ben ik snel in bands als The Specials gedoken. In Goes, waar ik ben opgegroeid, had je Stripwinkel Platenbar Leo, in de volksmond Leo’s Platenbar genoemd. Het was een strip- en vinylspeciaalzaak die veel import verkocht. Op mijn veertiende kocht ik platen van Depeche Mode, Spandau Ballet en Duran Duran. De eigenaar, die inmiddels helaas is overleden, tipte me vaak en heeft me op veel sporen gezet; acts als The Birthday Party, Nick Cave en Psychic TV. Hij heeft me zelfs een paar van mijn favoriete album aller tijden getipt, zo ook de absolute plaat van mijn leven: Burnin’ The Ice , een samenwerking tussen Die Haut en Nick Cave. Ik leerde er ook garagerock kennen. Bands als The Scientist, The Gun Club en The Nomads. Zes nummers op 45 toeren. Dat klonk zo vet door het hoge toerental! Dat was allemaal in de jaren tachtig, ten tijde van het Rotterdamse festival Pandora’s Music Box, een plek waar garagerock opbloeide. Leo’s Platenbar en Pandora’s Music Box hebben mij gevormd.”
Werd er in huize Bonebakker vroeger veel muziek gedraaid?
“Niet echt. Mijn vader had wel een mooie stereo-installatie in zijn eigen kamer staan en draaide alleen maar klassiek. Hij was helemaal gek van Bach en orgelmuziek. Popmuziek werd thuis altijd verafschuwd, totdat iemand met Queen kwam aanzetten. Dat mocht weer wel en heeft voor mij letterlijk en figuurlijk de toon gezet. Die vette gitaarsound en een voorliefde voor de jaren zeventig. Er is me verteld dat ik als jong kind gebiologeerd naar Deep Purple’s Made In Japan heb geluisterd. Ik herinner me er niet veel van, want ik was slechts een jaartje of vier. Maar elke keer als ik de orgelsolo van Highway Star hoor, word ik terug in de tijd geslingerd. Op latere leeftijd, toen ik meer op mijn eigen benen ging staan en een krantenwijk had, en bovendien de verhoudingen in huis wat minder autoritair werden, kon ik mijn eigen koptelefoon en platen kopen en dus meer mijn gang gaan.”
Je hebt de opkomst van de cd meegemaakt (de compact disc werd in 1982 geïntroduceerd). Heb je al je platen verkocht en daar later spijt van gehad?
“Ik heb de cd wel omarmd, maar al in de jaren tachtig gebeurden er heel rare dingen op het gebied van mastering. Dus ik ben altijd vinyl blijven kopen. Ik ben overigens absoluut geen fan van mp3 of andere compressiemethodes. Het zal wel zijn omdat ik een getraind oor heb, maar ik vind mp3’s scherp, raar en lelijk klinken, ook al hebben ze een hoge bitrate. De diepgang ontbreekt. Als ik een plaat koop, koop ik ‘m op vinyl.”
Met welk album zou je het langer dan een maand op een onbewoond eiland uithouden?
“Dan denk ik aan de twee- en driestemmige inventies van Johann Sebastiaan Bach door Ivo Janssen. Maar ongeacht wie die composities knap speelt, daarmee houd ik het wel een paar maanden uit. Chopin zou ook kunnen. Anders heb ik altijd nog mijn hoofd, daarin kan ik een hoop uit mijn collectie afspelen. Ik hoop trouwens niet op zo’n eiland terecht te komen.”
We kennen jou vooral als rocker (Bonebakker was ook gitarist in metalband Gorefest). Met welke rockplaat zou je willen stranden - stel het gebeurt toch?
“Ik heb een diverse smaak, maar als het specifiek op rock aankomt, dan zou ik gaan voor Fireball van Deep Purple. Ik heb laatst een paar platen gekocht, waaronder ...Like Clockwork van Queens Of The Stone Age en die kan ik ook al heel lang, heel goed hebben. Daarnaast is er altijd plek voor Thin Lizzy, Queen, 16 Horsepower en Nick Cave. Discharged en Slayer horen er eigenlijk ook bij. Ik heb een mooi platenkoffertje waar een stuk of dertig platen in passen, dus moet ik daarmee maar zien te stranden, haha!”
Heb je nog een laatste tip voor vinylliefhebbers?
“Armand van Ommeren uit Bavel reviseert oude Quad 33/303 voor- en eindversterkercombinaties en verkoopt ze voor een redelijke prijs. Die heb ik thuis ook staan, aangesloten op een Thorens-platenspeler. Dat geeft zo’n weergaloze sound! Ik heb de testpersing van Ghost On The Highway erop gedraaid en die klinkt precies zoals ik het me voor ogen had, geweldig gewoon.”
Gingerpig presenteert de nieuwe plaat Ghost On The Highway op 27 februari aanstaande in Mezz Breda waarbij het gros van de nieuwe plaat wordt gespeeld, aangevuld met bekend materiaal. Er worden verse broodjes worst geserveerd en Red Vultures staat in het voorprogramma. gingerpig.nl