Interview met Robin Piso van DeWolff: ‘Roux-ga-roux staat voor soulvol en sexy’
Roux-ga-roux is al weer de achtste geluidsdrager van de band DeWolff. Okay, de eerste plaat was een EP en er zaten eveneens twee registraties van live-concerten bij. Toch mag je stellen dat deze jonge band in hun achtjarig bestaan, zeer productief is geweest. De aanpak van opnames van hun laatste wapenfeit waren echter compleet anders dan de vorige studiosessies. Een interview met de man met de magische Hammondvingers; Robin Piso (in het midden op de foto).
Dit keer deed het trio praktisch alles zelf. Een onvermijdelijke ontwikkeling, begint de toetsenist enthousiast te vertellen. “We zijn alle drie nogal eigengereid. We vinden het geweldig om ons volledig bezig te houden met de sound van onze nummers. Deze keer wilden we het dus echt allemaal zelf doen.”
Een andere reden waarom Roux-ga-roux door hen zelf opgenomen werd? Dit rocktrio is al jarenlang enorme verzamelaar van analoge muziekapparatuur. Ambachtelijke buizenamps, vervreemdende galmkasten, compressoren, oude opnameapparaten. De verzameling is al groot, maar de verzameling wast nog altijd aan. “Eerlijk gezegd wordt een groot deel van onze verdiensten uitgegeven aan apparatuur. We hebben verder niet veel wensen qua uitgaves.”
Dit illustere apparatuurarsenaal bleek op een goed moment zo lijvig dat de band noodgedwongen ging uitkijken naar een plek om dat alles samen te brengen. Het werd een karakteristieke grachtenkelder in Utrecht; eveneens de plek waar Robin woont.
Electrosaurus Southern Sound Studio
In diezelfde boogvormige ruimte is inmiddels ook een studio ontstaan: de Electrosaurus Southern Sound Studio. Dat is de plek waar de band zo ongeveer drie maanden geknutseld heeft aan hun meest recente album Roux-ga-roux. De drie Limburgers wonen inmiddels trouwens allemaal in Utrecht. “Zanger/gitarist Pablo (Van de Poel) woont 33 huisnummers verder. Tel daar eenzelfde aantal huisnummers bij op en je komt uit op het Domplein waar zijn broer Luka (de drummer) woont. Geweldig dat we zo dicht bij elkaar wonen.”
Volgens de toetsenist was het mede daardoor ook te gek om dit opnameproces helemaal zelf als band uit te dokteren. “We weten inmiddels best goed hoe onze nummers moeten klinken. Dan is het ook leuk om er zélf voor te zorgen en te kijken of het lukt.”
Zo maar één van de talloze voorbeelden? De band Little Feat. Piso: “Daar ontkom je bij ons niet aan. Ken je dat nummer Cold Cold Cold (staat op de plaat Sailin’ Shoes, DD.)? Dat begint met een hele zachte beat, maar na een paar secondes valt er een geweldige drumpartij in. Die diversiteit in sound is echt waanzinnig. Dát wilden wij ook.”
Electrif Lycanthrope
Daarbij heeft Little Feat volgens Piso het vermogen om moeilijke, uitdagende liedjes simpel én sexy te laten klinken. “Ook dat aspect is de rode draad van ons opnameproces geweest. De ongedwongenheid van hun live-bootleg Electrif Lycanthrope (1975) bijvoorbeeld, is geweldig. Deze opname van de radiosessie klinkt niet echt bijzonder goed, maar ze spelen wel heel goed en enorm swingend. Dat heeft ons enorm geïnspireerd. De meisjes moeten er bij ons natuurlijk wel op kunnen dansen, hahaha.” Roux-ga-roux staat volgens Piso dus voor soulvol en sexy. Deze titel is ooit ontstaan toen de bandleden eens een avondje aan het bomen waren over de Amerikaanse pianist en zanger Dr. John. “Mama Roux, Bonnaroo, Zuzu man, het waren ooit allemaal woorden en titels die hij gebruikte. Pablo speelde zo’n Dr. John voodoo vibe-riff en het woord Roux-ga-roux kwam op internet voorbij. Dat betekende uiteindelijk ook nog eens weerwolf. De titeltrack was geboren. Toen hebben we meteen bedacht om het slotstuk een vergelijkbare titel (Toux-Da-Loux) en vibe mee te geven. Zodat de plaat niet echt een begin en een eind heeft. De wild ontsporende drumsolo van Luka past daar perfect in.”
Of het opnameproces anders was dan voorheen? “Jazeker doordat er minder tijdsdruk op lag, konden we vrijer te werk gaan. We waren hier soms tot diep in de nacht, soms dagen niet. We hadden kortom veel minder stress om tot het resultaat te komen.” Zeer relaxt dus. Soms werd er een stel vrienden opgetrommeld. Bij het nummer Love Dimension is mede daardoor zo’n te gekke koorzang ontstaan. Daarbij heeft bassist Joep Bollinger tijdens het opnameproces diverse partijen ingespeeld. Voorheen werden die pas later toegevoegd. “Dit is echter veel gaver.” Utrecht blijkt een creatieve broedplaats, vindt Piso. “We hebben veel contact met andere muzikanten. Dat is zeer inspirerend.”
‘Hard maar open’
Het enige dat de band zelf niet deed, was de mastering van de plaat. “Dat gaat ons de pet te boven. We hebben daar nog te weinig expertise. Wij wilden zeker weten dat de plaat heel hard klinkt, zonder dat het een dikke worst van geluid wordt.” De openheid van de psychedelische southern rock van DeWolff moest dus behouden worden, zo meldt hij. “Mark Neill, die onze vorige plaat geproduceerd heeft, werkte toen al samen met Jim DeMain die onze plaat masterde. We hebben DeMain nu weer gevraagd om onze plaat te masteren. Hij heeft er echt voor gezorgd dat de levels van de verschillende nummers geweldig naar elkaar toe getrokken zijn. We zijn enorm trots op het resultaat. Een voorspelling? Ik verwacht dat we ons volgende album op exact dezelfde manier gaan opnemen.”