Record Store Day 2016: vinyl vieren met een randje
Door Harry Prenger
Dat was even slikken bij het zien van sommige prijzen. Maar net als in voorgaande jaren werd het in de platenzaken meteen na binnenkomst druk en naar verluidt hier en daar zelfs hectisch. De doorgewinterde bezoeker van Record Store Day weet dat je er vroeg bij moet zijn. Zo maak je de meeste kans op aanschaf van het doorgaans in beperkte oplage verschenen vinyl. Wie rond het middaguur probeerde die ene single van DeWolff te pakken te krijgen kreeg nul op het rekest. De ervaring leert ook dat een aantal releases na de bewuste dag vaak nog leverbaar is, zij het tijdelijk en mondjesmaat.
Best een wonderlijk evenement dat Record Store Day, de moederdag voor de platenwinkel. De opzet en de achterliggende gedachte roepen echter de nodige vragen op. Kopen klanten de platen vanwege de muziek, als persoonlijk hebbeding of om de vinylwaar nog dezelfde dag door te verkopen op internet? Tik voor de aardigheid 'Record Store Day 2016' maar eens in op eBay.
Het is al een tijdje een bron van toenemende irritatie bij veel liefhebbers en uitgerekend op de dag waarop het vinyl wordt gevierd, valt pas goed op hoe de prijzen per plaat variëren. Voor een dubbel-lp (Fleetwood Mac) betaal je gek genoeg soms net zoveel als voor een 45-toerensingle (Bob Dylan). Waar je evenmin een vinger achter krijgt is hoe de verdeling van de bestelde platen onder de meer dan zeventig deelnemende winkels tot stand komt. Wie krijgt wat, in welke aantallen en waarom?
Dan is er het bizarre feit dat de organisatie zomaar een cd-release toelaat. Nota bene van Metallica, de door Record Store Day Amerika uitgeroepen ambassadeurs van deze dag die toch voornamelijk om vinyl draait. Overigens bleek de uiteindelijke inkoopprijs (en dus verkoopprijs) van het schijfje enkele euro's hoger dan vermeld op de oorspronkelijke bestellijst. Zo ontstaat steeds meer het gevoel dat Record Store Day niet bedoeld is om onafhankelijke winkels in het zonnetje te zetten, maar een doorgeefluik is van platenmaatschappijen.
Enfin, desondanks bladerden we ook dit jaar 's ochtends vroeg zenuwachtig door de platenbakken. Een enkeling meldde de hele nacht te hebben wakker gelegen. Vinyl werkt verslavend. De bijzondere vormgeving op hoezen en picture discs, plus de aanwakkering via sociale media doen de rest. Stoere jongen die op zo'n dag thuisblijft. Thuisblijven op Record Store Day is als een lp zonder hoes, als bier zonder alcohol.
Ter plekke hoorden we de klacht over het vermeende mindere aanbod in vergelijking met 2015, toen er inderdaad unieke lp's verschenen van U2 en The White Stripes. Maar ondanks de kritiek (waarom zo weinig hiphop?), zagen we tijdens deze editie veel bezoekers met een glimlach en een ongetwijfeld mooie plaat onder de arm huiswaarts keren. En wanneer je goed om je heen keek was Record Store Day 2016 meer dan ooit een gezamenlijk oprukken van uiteenlopende generaties en leeftijden. Van hipsterbaarden tot mannen met buikjes en Crosleymeisjes.
Gekocht:
David Bowie – The Man Who Sold The World (picture disc lp)
John Coltrane – The Roulette Sides (ten-inch)
Bob Dylan – Melancholy Mood (single)
Fleetwood Mac – The Alternate Tusk (dubbel-lp)
Urban Dance Squad – The Singles Collection (dubbel-lp) (mét t-shirt!)
Extra fijn aanwinstje:
Eefje de Visser – Staan (singletje)